سامانه ارزيابي ميزان بهبودي بيمار، سامانهاي است كه به منظور كمك به شرايط بيمار و پزشك طراحي شده است. هدف و كاربر اختراع: بازگشت افراد به زندگي مستقل، افزايش انگيزه و كيفيت زندگي افراد، كاهش هزينه بيمار و بالا بردن سطح عملكردي فرد مي‌باشد. اين سامانه به فرد بيمار و پزشك اين امكان را مي دهد كه منحني روند بهبودي بيمار در هر دوره از درمان، كه به چه ميزان بهبود يافته است و به مشخصات يك فرد سالم نزديك شده را مشاهده و از روند ميزان بهبودي در طول درمان آگاهي پيدا كنند . با استفاده از اين سامانه مي توان مشخصات مربوط به فرد بيمار را در شرايط مختلف و در هنگام راه رفتن ثبت و آناليز نمود كه مي تواند موجب روند هرچه سريعتر ميزان بهبودي شود. با توجه به اين كه هدف عمده از ارائه خدمات درماني به خصوص در حوزه بيماري هاي اسكلتي عضلاني، بهبود علائم و عملكرد و كيفيت زندگي فرد است از اين رو براي ارزيابي نتايج مثبت و منفي درمان هاي پيشنهادي،استفاده از ابزاري كه سطوح سلامت فرد را ارزيابي كند منطقي به نظر مي رسد. از اين رو با طراحي و ساخت سامانه ارزيابي ميزان تشخيص ناتواني حركتي در مفصل زانو كه مي تواند فرد بيمار را به صورت خودكار رديابي نموده ودر پشت سر آن حركت كند و خود را با شرايط و محدوديت هاي بيمار منطبق سازد، مي تواند به بهبود هر چه سريعتر و بهتر شرايط بيمار كمك شاياني كند. همچنين از آنجايي كه انتظار هر بيمار سهيم شدن در تصميمات درماني خود و دريافت اطلاعات صحيحي از روند و ميزان بهبودي در طول درمان مي‌باشد مي‌تواند موجب افزايش انگيزه فرد براي انجام حركات تكراري و درمان هرچه بهتر فرد گردد. در اين راستا ابزاري كه ميزان بهبودي در طي درمان را به صورت قابل فهم و معني داري براي بيمار و پزشك مشخص كند پيش نياز تكرارپذيري و پايايي براي جمعيت تحت مطالعه است تا مفيد واقع شود . با نتايج به دست آمده از اين سامانه ارزيابي مي توان گفت كه داراي اين دو ويژگي مهم مي‌باشد. از سوي ديگر با توجه به اين امر كه پيشرفت و پويايي يك جامعه در گروي داشتن افراد سالم مي‌باشد چنين سامانه اي مي‌تواند با ارزيابي بهبودي بيمار، به روند بهبودي و بازگشت هر چه سريعتر بيمار به جامعه كمك شاياني كند.

در اين پژوهش از يك سيستم به‌منظور شناسايي افراد مبتلابه بيماري پاركينسون با استفاده از تجزيه و تحليل الگوي راه رفتن ارائه مي‌شود. بيماري پاركينسون يك اختلال عصبي پيش‌رونده مزمن است كه بر اثر از بين رفتن سلول‌هاي مغزي توليد كننده دوپامين به وجود مي‌آيد. از علايم اين بيماري مي‌توان به لرزش، اختلال در تعادل به هنگام راه رفتن وعدم هماهنگي اعضاي بدن اشاره كرد. متأسفانه عليرغم تحقيقات و پژوهشهاي علمي، بيماري پاركينسون در حال حاضر درمان قطعي ندارد اما تشخيص زودهنگام آن ميتواند روند درمان را سرعت بخشيده وبه انتخاب يك راه كار مناسب كمك كند. با استفاده از سامانه پيشنهادي، مي‌توان به اطلاعات سه بعدي مفاصل بدن فرد دست يافت و با تجزيه و تحليل داده هاي مربوط به اطلاعات حركتي توسط بخش پردازشگر دستگاه، الگوي راه رفتن فرد استخراج شده و از طريق آن مي توان بيماري پاركينسون را در مراحل اوليه و قبل از بروز علائم باليني شناسايي و تشخيص داد همچنين ميتوان با استفاده از ويژگي هاي استخراجي همانند: طول گام، عرض گام، تعداد گام، زمان راه رفتن، چرخه راه رفتن ،فرد مبتلا به بيماري پاركينسون را از افرادسالم متمايز نمود و بيماران پاركينسون را به دسته هاي مختفي(خفيف، متوسط، حاد) تقسيم بندي نمود